Tijdens de Kroningsfeesten van juli 2023 zal ook weer het middeleeuws volksspel 'Fioretti' worden opgevoerd 'Onder de Linde' in het Begijnhof. Voor deze 7de editie is er nog extra volk nodig.
De kernploeg is al enkele malen samengekomen ten huize van Juniperus, de rol die al elke keer vertolkt werd door Willy Stulens.
Het openluchtspel vertelt het verhaal van broeder Juniperus, leerling van Franciscus van Assisi. Centraal staan enkele scènes uit de legendebundel 'De Fioretti' die treffend het middeleeuwse volksgeloof schetst. In dit vrolijke spel is het religieuze element bewaard gebleven. Er zijn weer 6 opvoeringen voorzien.
In totaal wordt er gerekend op zowat 100 medewerkers: 60 figuranten, zonder de spelende kinderen, reken daarbij nog minstens 15 helpers achter de schermen. De repetities starten in april.
Het Minderbroederklooster in Sint-Truiden stelt ook nu weer haar collectie authentieke bruine paterspijen ter beschikking.
Maar er is nog extra volk nodig: Figuranten, decorbouwers, schminksters, straatversierders, kledingontwerpsters … en zij die voor het eerst willen meewerken mogen hun adresgegevens, e-mail en telefoonnummer bezorgen aan Marc Van De Winkel vdw.implant@gmail.com of Willy Stulens stulenswilly@hotmail.com.
Nog vragen ? bel Willy Tel 0484 13 00 40
Vandaag zijn arbeiders gestart met de voorbereidingen voor het terugplaatsen van de Augustusmunt in de Sint-Truiderstraat.
Dit beeld werd in 1985 geplaatst door de handelaars van de autoloze winkelstraat t.g.v. '2000 jaar Tongeren'. Dat gebeurde samen met een 'Dodecaëder' en een 'Itenerarium'. De munt werd ontworpen door G. Sypels.
In 2000 kreeg de munt een nieuwe locatie en zorgde J. Lowet voor het ontwerp. Enkele jaren geleden werd het kunstbeleid weer verwijderd.
Nu keert de munt eindelijk weer terug, ditmaal op een metalen sokkel.
Vanaf zaterdag 4 juni kan je in het GRM terecht voor de nieuwe tijdelijke tentoonstelling 'Imperium Romanum ': een fotografische ontdekkingsreis van Alfred Seiland naar archeologische sites uit de Romeinse Tijd.
De Oostenrijkse fotograaf legt sinds 2006 de overblijfselen vast van de sporen van dat enorme imperium. Hij doorkruiste ondertussen al 35 van de 47 landen die ooit behoorden tot het Romeinse Rijk. Door Europa, Noord-Afrika en het Midden Oosten
In de expo toont hij 149 van zijn foto's. Ze leveren verhalen op over de Romeinse cultuur, architectuur en geschiedenis. Ze zetten de bezoeker aan 't denken: Hoe beleven we erfgoed en gaan we er vandaag mee om?
De expo is opgebouwd in vijf delen:
1. Hoe het allemaal begon: de 5 foto's die gepubliceerd werden in het magazine Newyork Times
2. Een foto uit elk van de bezochte landen van het Romeinse Rijk, het zijn geen vakantiekiekjes
3. Fotografie: wat maken die foto’s zo uniek? Het Romeinse overblijfsel wordt gecombineerd met hedendaagse elementen
4. Foto’s en videoreportage
5. Hier kunnen de bezoekers hun mening uiten: over de gelaagdheid van het GRM, ze krijgen spreuken en stellingen voorgeschoteld die hen doen nadenken over het belang van archeologie en de maatschappelijke waarde. De bezoeker wordt getriggerd
Het design van de expo gebeurde door het Leuvense bedrijf FUGZIA.
"Er is veel onderzoek voor elke foto die ik maak. Elke foto toont mijn impressies, feiten over de geschiedenis. Details zijn vak het belangrijkste. Toen ze me in Tongeren vroegen, wist ik dat het moeilijk zou zijn. Zo ontdek je hoe de Romeinen indertijd overal geweest zijn om het RR te vormen. Ik ben verwonderd over het enthousiasme van dit museumteam. Ze hebben maar liefst 6 maanden nodig gehad voor deze expo. Ze wilden meer nieuwe oude foto’s hebben om te tonen. Ze hebben dan ook andere foto’s gebruikt. De helft hier zijn nooit eerder getoond in andere musea", vertelde de fotograaf.
Op de expo zijn ook 6 foto’s over Romeinse restanten in Tongeren te zien
De Romeinse Mijlpaal vlakbij Kruispoort
De Romeinse tumulus in Koninksem
De Romeinse Tempelsite in de Keversstraat
De Romeinse kelder in de ondergrondse parking aan de Clarissenstraat: Romeinse overblijfselen en antiekmarkt
Romeinse restanten in de Maastrichterstraat
Bij de Romeinse stadsmuur aan de Cottalaan
medewerker van designbureau FUGZIA - burgemeester Dewael - de Oostenrijkse ambassadeur - fotograaf Seiland
De expo loopt tot na de kerstvakantie (15 januari 2023)
Naar aanleiding van de Archeologiedagen kon je tijdens het weekend van 21 en 22 mei in Tongeren genieten van de avontuurlijke gezinswandeling / kleuterzoektocht ‘Emma en Otis vinden een muntje’. Deze wandeling werd ontwikkeld door de afdeling Erfgoed van de Provincie Limburg en kon tijdens de Archeologiedagen beleefd worden in Stad Tongeren. De tocht is gebaseerd op het exclusieve boek 'Emma en Otis vinden een muntje' van de bekende kinderauteur en -illustratrice Liesbet Slegers en laat kleuters op een leerrijke en uitdagende manier kennismaken met archeologie. Kleuters en hun familie kunnen nog de hele zomer lang gratis deelnemen aan deze boeiende activiteit in Tongeren.
Om het verhaal en het thema archeologie ook tot in de huiskamer te brengen, kreeg elke Limburgse kleuterschool en bibliotheek exemplaren toegezonden. Om hen kennis te laten maken met een voor hen onbekend thema werd bewust gekozen voor een prentenboek met hoofdfiguren waarmee kleuters zich kunnen identificeren. Ook werden achteraan het boek acht concrete opdrachten geïntegreerd zodat kleuters echt kunnen uitgroeien tot Junior archeologen.
Gedeputeerde van Erfgoed Igor Philtjens: “Het blijft immers een boeiende uitdaging om erfgoed tot in de huiskamer te brengen, vermits erfgoed weleens als ‘stoffig’ bestempeld wordt. Volkomen onterecht, want erfgoed is brandend actueel en duikt bijna dagelijks op in de media. Het maakt deel uit van ons leven, het geeft ons identiteit en zit verweven in ons maatschappelijk DNA. We moeten er dan ook over waken dat het erfgoed van morgen veilig is in de handen van de jeugd van vandaag. Want een scherp inzicht in het verleden geeft een klare kijk op de toekomst en versterkt onze grip op het heden. Educatieve projecten zoals deze opzetten en uitrollen, blijft dan ook een taak waar wij als provinciebestuur graag onze schouders onderzetten”.
Het start- en eindpunt van de gezinswandeling is bij Toerisme Tongeren. De kleuters ontvangen een 'Emma en Otis'-rugzakje met allerlei spulletjes om de opdrachten tijdens hun tocht te voltooien. Tongeren is de eerste stad waar deze wandeling plaatsvindt.
Burgemeester Patrick Dewael: “We zijn trots dat de Provincie Limburg onze stad heeft uitgekozen voor de primeur van deze wandeling. Tongeren is door haar rijke verleden onlosmakelijk verbonden met archeologie. Door deze wandeling wordt er getracht om kleuters op een toegankelijke manier te laten kennis maken met de wondere wereld van deze boeiende wetenschap.”
Ook aan de rest van de gezinsleden werd gedacht. De kleuterwandeling werd geënt op de bestaande Per Pedes wandeling, die te downloaden is via de Helios Technologies applicatie. Ouders of grootouders kunnen gelijktijdig op dezelfde route een virtuele wandeling maken langs de Romeinse weg.
Schepen van Toerisme, An Christiaens: “De koppeling van de kleuterzoektocht met de bestaande Per Pedeswandeling combineert twee toeristische producten tot één totaalbeleving voor het hele gezin. De virtuele Per Pedes wandeling maakt oude archeologische sites tastbaar via augmented reality. Daarnaast worden archeologische vondsten op hun werkelijke vindplaats in de kijker gezet. Ondertussen zoeken kleuters via geïllustreerde stickers naar de ontbrekende voorwerpen en op wegwijzers naar de attributen van een archeoloog, die ze vervolgens in hun boekje moeten aanduiden.”
Op het einde wacht voor elke succesvolle ‘Junior archeoloog’ een echt diploma én een mooie beloning!
De wandeling is gratis en beschikbaar t.e.m. 18 september .
Het Huis van het Kind Tongeren werkte samen met LOGO Limburg, de mutualiteiten en studenten van de UCLL Hogeschool een project uit rond goede mondzorg, genaamd ‘Steek een tandje bij’.
Jos Schouterden, schepen van Sociale Zaken: “Een goede mondzorg is erg belangrijk. Het ligt aan de basis van een gezond lichaam en een gezonde geest. Een goede mondzorg is niet altijd even vanzelfsprekend. Bij kansarme gezinnen bijvoorbeeld bestaat het risico dat men niet genoeg met een goede mondzorg bezig is. Tandartsbezoeken worden vaak uitgesteld omwille van mobiliteit, taal, cultuurverschillen, financiële of psychische moeilijkheden. Met dit project willen we deze drempels proberen te verlagen zodat ook kansarme gezinnen de weg vinden naar een goede mondzorg.”
Samen met de verschillende partners werkte het huis van het kind tal van initiatieven uit:
-groepsactiviteiten voor ouders en kinderen in kader van het thema mondgezondheid
- tijdens de huisbezoeken begeleiden studenten mondgezondheid de gezinsondersteuners
- samen met de partners zet het Huis van het Kind in op het preventief informeren, screenen en toeleiden van de gezinnen naar tandartsen in de buurt
- er worden interactieve vormingen in kader van mondgezondheid aangeboden
- er wordt extra aandacht besteed aan de betaalbaarheid van mond- en tandzorg. Zo worden er mondzorgkits aangeboden met o.a. een tandenborstel, tandpasta, poetskalenders, een flyer met basisadviezen rond mondzorg….
“Met al deze initiatieven zetten we extra in op het verkleinen van de groeiende gezondheidskloof. Het is de bedoeling dat we dit project systematisch blijven herhalen en onze samenwerking met de verschillende partners verder blijven uitbouwen in de hoop om zo ieders mond gezond te krijgen,” besluit Jos Schouterden,” schepen van Sociale Zaken.
VRIEND & TAAL is een vrijwilligersorganisatie die iedere week praatgroepen organiseert voor anderstalige nieuwkomers en vluchtelingen.
Het gaat over het algemeen om mensen die ook Nederlandse les volgen en al enkele woordjes kunnen zeggen, maar ze missen de dagdagelijkse praktijk.
Daarom bieden de vrijwilligers hun iedere week de mogelijkheid om enkele uren in kleine groepjes van drie of vier personen te praten over de meest uiteenlopende thema's.
Zonder voldoende taalkennis kunnen de nieuwkomers moeilijk integreren en zijn ze gedoemd om aan de rand van de maatschappij te blijven staan.
Maar met de recente geopolitieke ontwikkelingen (denk maar aan de oorlog in Oekraïne) komen we handen te kort en zijn we intensief op zoek naar nog méér vrijwilligers.
Hoe meer vrijwilligers, hoe kleiner we de de babbelgroepjes kunnen maken en hoe meer de mensen van ons kunnen leren...
In de vakantiemaanden zijn we soms ook in het Velinxkaffee of in het Boothuis van de Motten samengekomen.
Heb je interesse, wil je meehelpen? Neem dan contact op via vriendentaal.tongeren@gmail.com of bel even naar 0498.854539. Je krijgt er ongelooflijk veel dankbaarheid voor in ruil.
JP Decocq
Voortaan zal een kudde schapen 2 keer per jaar de tumulus aan Beukenberg en het wachtbekken van Diets-Heur begrazen. Regulier beheer met schapen komt overeen met regulier maaibeheer en leidt tot optimale resultaten. Schapen zorgen immers voor structuur in de terreinen en leggen ecologische verbindingen tussen terreinen.
Patrick Dewael, Burgemeester: “Met het zicht op het verhogen van de biodiversiteit en het verminderen van koolstofuitstoot is schapenbegrazing een goed alternatief voor het traditionele maaibeheer van de tumulus en het wachtbekken in Diets-Heur. Ook qua veiligheid biedt begrazing door schapen een meerwaarde: arbeiders moeten dan immers niet met bosmaaiers op steile hellingen werken.”
Jeannine Vanvinckenroye, schepen van Openbare Werken: “Tot nu toe werden de tumuli jaarlijks éénmaal onderhouden door het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren. De tumulus gelegen tussen de Koninksemstraat en de Paardsweidestraat en de tumulus gelegen aan de Romeinse Kassei blijven verder onderhouden op deze manier.”
De herder laat de schapen een eerste keer grazen begin juni, voor een periode van ongeveer 3 dagen. De herder laat de schapen een tweede keer grazen in september. De schapen worden tijdens die periode dagelijks gecontroleerd door de herder op kwetsuren, de algemene toestand van het dier, waterbevoorrading,…
“Begrazing met schaapskuddes is een methode van natuurbeheer die tot optimale resultaten leidt. Schapen zorgen voor structuur in terreinen en leggen ecologische verbindingen. De begrazing zorgt voor meer plantensoorten en het ziet er bovendien leuk uit,” besluit Patrick Jans, schepen van Milieu.
Deze avond heeft Luc Ponet in het GRM een lezing gegeven over "Tongeren, Sint-Truiden en Luik als vooraanstaande steden in de Europese muziekcultuur - artistieke glorie tot aan de revolutie!”. Zowat 40 geïnteresseerden kwamen naar hem luisteren in het auditorium.
Ponet is al 20 jaar bezig met onderzoek over dit onderwerp voor zijn doctoraat: "Ik ben op heel veel dingen uitgekomen waar te weinig aandacht voor is", begon Luc die in vogelvlucht door onze cultuur ging.
Het stadsarchief op zoek naar mensen met verhalen over het oude fruit- en bietenspoor tussen Tongeren en Borgloon.
Ken je verhalen, of ken je iemand die verhalen kent over de trein, over het spoor of over plekken waar het spoor langs komt, laat dan aub van je horen!
Beluister.be werkt samen met cultuurzomer MOMENT in Tongeren en Borgloon om de verhalen uit het verleden uit te werken tot luisterverhalen die iedereen binnenkort kan beluisteren.
We zoeken verhalen over het spoor in het algemeen, en alle activiteiten errond, maar ook specifiek zoeken we verhalen over het kasteel van Betho, de Pliniusbron, en De Motten in Tongeren.
We zoeken kleine verhalen, grote verhalen, diepmenselijke verhalen. De feiten halen we uit boeken en archieven, maar de anekdotes... daar zijn we naar op zoek.
Verhalen mogen gestuurd worden naar stadsarchief@stadtongeren.be.
Benieuwd waar het oude spoor precies liep?https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobje.../304755
Deze spoorlijn maakte deel uit van de spoorweg tussen Drieslinter en Tongeren. Vanaf 1870 werd er, met het oog op economische winst, sterk gelobbyd voor de aanleg van een goederenspoorlijn Tienen – Sint-Truiden -Tongeren – Visé.
Deze spoorweg was bedoeld voor transport van suikerbieten naar de fabrieken van Tienen, Hoepertingen en Sint-Truiden, transport van vee van en naar de markten van Tienen en Tongeren, voor de opkomende export van de fruitteelt in Haspengouw en strovlechtwerk uit de Jekervallei en transport van kalksteen uit de mergelontginningen nabij Visé.
Er werden verschillende concessies ingediend voor deze verbinding door private investeerders, maar enkel het traject Drieslinter-Tongeren werd vergund. De staat vreesde immers te veel concurrentie met de eigen, al bestaande, spoorlijn Tienen-Landen-Luik.
De opdracht tot aanleg van de spoorweg en stationsgebouwen werd in 1875 vergund aan de Banque de Belgique en moest binnen de 3 jaar opgeleverd worden. Dit lukte voor het gedeelte Neerlinter-Sint-Truiden, dat op 27 mei 1878 ingereden werd.
Het verdere traject richting Tongeren liep echter vertraging op en werd pas geopend op 10 september 1879 voor reizigers en 5 dagen later voor goederen.
De strenge winter van 1878-1879 en het heuvelende landschap bemoeilijkten de terreinwerkzaamheden: de spoorweg moest afwisselend ingesneden en op een dijk aangelegd worden. Vanaf 1870 was een nationalisatiegolf van het Belgische spoorwegennetwerk op gang gekomen zodat de exploitatie van deze lijn direct in handen kwam van de staatsspoorwegen.
De aanleg van stationsgebouwen in Zoutleeuw, Ordingen, Borgloon en Piringen maakte deel uit van de opdracht en alle gebouwen zijn van hetzelfde ‘Banque de Belgique’- type dat ook nog terug te vinden is op andere spoorlijnen die aangelegd werden door deze maatschappij. Enkel het stationsgebouw van Piringen, gelegen aan het spoor buiten de dorpskern, bleef gaaf bewaard. Het station van Borgloon werd afgebroken in 1980.
De nieuwe spoorlijn zorgde voor de industriële ontwikkeling van het tot dan toe weinig ontsloten Haspengouw. Onder andere stroopfabrikanten en fruitgroothandelaars vestigden zich langs het spoor en nabij de stationssites of halteplaatsen. Vooral de voormalige stationssite van Borgloon groeide uit tot een industriegebied avant-la-lettre met de vestiging van 4 fruitgroothandelaars en 3 stroopfabrieken. Twee daarvan, Meekers-Poncelet en Wijnants, bleven tot op vandaag bewaard. Bij de halteplaats van Kerniel was een stroopstokerij aanwezig vlak langs het spoor en ook bij dat van Jesseren was een stroopfabriek. Deze laatste werd afgebroken in 1999.
Het toenemende vervoer zorgde voor een uitbreiding van de stopplaatsen en halteplaatsen langs het traject tussen 1893 en 1912. De halteplaatsen werden door de staatsspoorwegen uitgerust met een klein haltestationnetje, zonder voorzieningen voor goederenverkeer. Wilderen, Melveren, Hoepertingen en Kerniel werden opgewaardeerd tot halteplaats. De voormalige stationnetjes van Wilderen en Hoepertingen zijn er nog steeds en worden nu respectievelijk als gasthuis en woning gebruikt. De halteplaatsen Jesseren, Kerniel en Hoepertingen groeiden onder andere onder invloed van de aanwezige stroopfabrieken, uit tot een volwaardig station. Het, gaaf bewaarde station van Jesseren werd door de staatsspoorwegen al aangelegd in 1897. Kerniel en Hoepertingen, die pas later halteplaatsen geworden waren, kregen respectievelijk in 1906 en 1908 een volwaardig station.
In 1957 werd het reizigersverkeer opgeheven en ook het goederenverkeer nam geleidelijk af. De hoogdagen van de stroopindustrie waren voorbij. Dit kwam voornamelijk door een afnemende marktvraag vanaf 1960, maar werd verder versterkt door de stijgende prijzen voor bieten en door de afnemende beschikbaarheid van hoogstamfruit, beide basisgrondstoffen voor de stroopindustrie. Ook de fruitexport kampte op dat ogenblik met problemen en het fruitvervoer werd meer en meer via wegtransport verzorgd. Dit leidde ertoe dat ook het goederentransport in verschillende fases werd stopgezet. De lijn Sint-Truiden – Drieslinter werd het eerst gesloten in 1958. In 1964 sloot het gedeelte tussen Hoepertingen en Borgloon, in 1968 gevolgd door opheffing van het goederenverkeer tussen Hoepertingen en Ordeningen en tussen Borgloon en Tongeren. In 1970 sloot het traject Melveren-Ordeningen. Het gedeelte tussen Melveren en Sint-Truiden hield het langst stand en werd pas opgeheven in 1980. Toch reed er nog goederenverkeer tussen Sint-Truiden en Bernissem tot 1988. Deze stopplaats werd bediend door het station van Ordeningen. Vanaf 1968 tot 1989 werden ook de sporen stelselmatig opgebroken.
Vanaf 1992 werd op de voormalige spoorwegzate, circa 33 km lang, over grote delen een fietspad aangelegd. Er ligt een fietspad tussen Drieslinter en Sint-Truiden, Sint-Truiden en Borgloon, de Loonse stroopfabriek en Gors-Opleeuw en tussen Jesseren en Piringen. Alleen het spoor in Sint-Truiden zelf is nog in gebruik als spoorweg voor de lijn Landen-Hasselt.
Delen zijn nog volledig verwilderd en als een soort bosstrook zichtbaar in het landschap. Een klein gedeelte in Borgloon (Meersbeemden, Kuttekoven) en Tongeren (nabij Maastrichtersteenweg), wordt beheerd door natuurpunt. Hier komen soorten voor die nergens anders in Haspengouw te vinden zijn zoals knolsteenbreek, bosanemoon, slanke sleutelbloem, wilde marjolein, muskuskruid en brede wespenorchis. Ook hazelwormen, wijngaardslakken en dassen voelen zich hier thuis. Het grootste deel van de voormalige spoorweg is biologisch zeer waardevol.
In oktober 2017 sloot de Provincie Limburg een akkoord met de NMBS over de aankoop van de stukken voormalige spoorweg tussen Tongeren en Borgloon met als doel het hele fruitspoor toegankelijk te maken en om te vormen tot een toeristische attractie.
Sinds gisteren (1 juni) is het team van DC De Piepel uitgebreid met een derde werkkracht: Svetlana Rysskina (49). Deze Russische dame woont al 22 jaar in Tongeren.
Ze vervangt Hilde Tomsin en ontfermt zich over de vrijwilligerswerking.
