Theatermaker Bart van der Heijden bracht gisterenavond zijn monoloog over Hannah Arendt in Borgloon (Kloostertuin Nieuwland) en vanavond deed hij dat nog eens over in Tongeren. Normaal zou dat plaatsvinden in de tuin van de rechtbank, maar omwille van de voorspelde regen werd in laatste instantie uitgeweken naar de achterkant van de tuin die uitmondt in de Maastrichterstraat.
van der Heijden, verkleed als vrouw en met een Duits accent, kruipt in de rol van de Duitse die een relatie had met haar professor.
Hij/zij arriveert met drie valiezen vol herinneringen en rookt constant sigaretten.
Hannah Arendt was een Joods-Duitse politieke denker. Tot op heden speelt haar denken een prominente rol in onze samenleving. Maar wie was zij? Verwacht geen diepe filosofische uiteenzetting van haar denken, maar een zoektocht naar de kwetsbare mens achter de sterke figuur die ze was.
Waar beter de mens achter de denker te ontmoeten dan in de inspirerende tuinomgeving van een klooster of rechtbank? De plek bij uitstek voor reflectie en dialoog over belangrijke en relevante maatschappelijke kwesties.
Na de voorstelling werd het publiek uitgenodigd voor een nagesprek met theatermaker Bart van der Heijden. Hierin ging hij dieper in op de persoon en het denken van Hannah Arendt: "Ik heb me gebaseerd op een oud interview van Arendt om de tekst te schrijven van dit stuk. Ik wil hiermee oproepen om te verbinden. Ik breng het stuk graag dichtbij het publiek, niet in een theaterzaal", vertelde van der Heijden
Zaterdag is het exact 40 jaar geleden dat Jonie Tilkin (73) op de hoek van de Stationslaan, café Relax, opende. Daarvoor was dat café ‘De Radar’.
Jonie is afkomstig uit Val-Meer. Samen met een zus baatte ze meer dan 10 jaar een groenten- en fruitwinkel uit in Luik, maar voor de bouw van het station werden ze onteigend.
De goesting om een café te openen kreeg Jonie met de paplepel mee. Haar moeder had eerst een café in Val-Meer, daarna De Windsor, een dancing met restaurant in Z-Z-Bolder en tot slot café Germinal op de Grote Markt in Tongeren. De twee zussen van Jonie baatten ook een café uit: Zo stond Pirrette achter de toog van The Paddock.
De inspiratie voor de naam ‘Relax’ vond Jonie in Luik: “Vlakbij de groenten- en fruitwinkel was er café Relax en daar gingen we geregeld een koffie drinken. Relax staat ook voor rustgevend”, weet Jonie.
In 1984 waren er vijf cafés in de Stationslaan en kostte een pintje 20 fr (0,5 euro). Vandaag is Relax het enig overgebleven café en betaal je 2,50 euro voor een pintje. “In die 40 jaar is er niet veel veranderd in het café”, vertelt Jonie die boven het café woont: “In 1995 is de toog verplaatst. Vandaag is het nog altijd ‘een echt bruin café’, maar met een afgescheiden rokersruimte”. Jonie heeft in al die jaren een trouw cliënteel opgebouwd. ”Er zijn er helaas al heel wat gestorven. Elke dinsdag komt hier een breiclub van 20 vrouwen langs en de 5 kaarttafels zijn iedere week bezet. Zo houden we ons bezig hé”, weet Jonie die officieel Janie heet.
Waardin Jonie is zelf de afgelopen 20 jaar geen haar veranderd
Vroeger stond er een flipperkast en een kickertafel in het café. Vandaag enkel nog een stoppenbiljart. “De jukebox heb ik in 1995 aan Het Leger des Heils van Brussel verkocht voor 1.300 euro. Die kwamen hier vroeger regelmatig op bezoek. Mijne vriend zaliger was ook een militair. De boxen heb ik gehouden”.
Corona heeft ook het leven in de Relax veranderd: “Daarvoor organiseerde ik karaoke- en dansavonden, maar tegenwoordig komen de mensen niet meer samen”. Snacks of pasta’s heeft Jonie nooit verkocht: “Ik heb nog maar twee frigo’s en ik bestel alleen wat mijn vaste klanten drinken”.
Ook al is Jonie intussen 73 jaar, aan stoppen denkt ze voorlopig niet: “Ik hoop nog door te doen zolang ik gezond ben”.
Zaterdag worden de trouwe klanten door Jonie getrakteerd op een hapje en een drankje.
Gisteren mocht An Christiaens de eed afleggen als Vlaams Parlementslid.
Tien jaar geleden was ze daar ook al aan de slag.
Dinsdagavond was er een optreden van YUMA in de FESTIVALbar BROER.
Yuma is begonnen als een soloproject en via PXL-Music vertakt naar een intieme driekoppige band waar electronica en drums hun steentje bijdragen aan een sound gevuld met ambient en sferische elementen. Het geluid van Yuma klinkt erg indie, met flink wat weerhaken
foto: Damien Thonnon
In de feestzaal van het stadhuis kan je nog t.e.m. vrijdag elke namiddag (14u-20u) naar de video-installatie 'Birth' kijken.
De video is gebaseerd op gefilmde beelden van een handgemaakte veren mantel van Rebecca Lenaerts uit Schaarbeek. De textuur en beweging van de veren smelten samen met het gedetailleerde digitale geluid van Atom en de poëtische beelden van Sophie Vanhomwegen. De kijker wordt meegevoerd in een wereld tussen het digitale en de natuur, tussen observatie en verbeelding, tussen het tactiele en het viscerale.
We zijn stille getuigen in haar wereld, waar ze verandert van object naar dier naar mens en terug. De toeschouwer wordt uitgenodigd om zijn eigen verhaal te verbeelden en mee te reizen in een wereld die er aan herinnerd dat het menselijk lichaam, de natuur en de droomwereld onafscheidelijk zijn.
De video-installatie wordt in dezelfde periode gecombineerd met live-performances van Rebecca op diverse plekken in de stad. Deze namiddag startte ze vóór het stadhuis.
De kunstenares smeert zich eerst volledig in met talk en wikkelt zich vervolgens in een deken bedekt met vogelveren. .Ze gaat opgerold op de grond liggen. De performance duurt 2 uur en is gebaseerd op Butoh (Japanse dans van de duisternis).
In 2015 begon Rebecca Lenaerts met het verzamelen van vogelveren op de straten van Berlijn. Het verzamelen werd een ritueel: eerst wassen, dan drogen en behandelen met ceder, dan het conserveren. In 2018 begint ze de veren met grote toewijding één voor één op een deken te naaien. Een monnikenwerk. Er ontstond een verendeken. Birdwoman werd geboren. In de mythologie is zij de bewaakster tussen de mensen- en de dierenwereld.
Meander samen met Rebecca door de straten en over de pleinen van Tongeren en laat je meevoeren door haar performance. Of het nu stralend weer is en we buiten zijn, of de regen ons naar binnen drijft, de spanning blijft overal voelbaar.
Maandagavond werd afgesloten met het optreden van Ciggy Sunday in FESTIVALbar BROER.
Een vijfkoppige band die door het combineren van verschillende muziekgenres (surfy, poppy, sleepy, souly, funky jazz) een rustige, melancholische sound vormt
De vijf uit Brugge (Lars, Kawien, Anton speelt saxofoon, Dries speelt drum, Nant speelt keys ) spelen jazzy surfpop
foto's: Damien Thonnon
Ciggy Sunday verwijst naar de zondagse sigaret na een weekend vol avontuur. De originele vijf leden rookten allemaal, "We hielden van sigaretten en het is zondagse muziek",
Frontman Lars is verantwoordelijk voor de teksten en heel erg gefascineerd door improvisatie.
Johan Heldenbergh en zijn partner Jozefien Mombaerts hebben vanavond 'Gij zijt het' opgevoerd op de Tempelsite (Keversstraat)
Ze werden getrakteerd op een staande ovatie.
Twee jaar na zijn indrukwekkende monoloog ‘Marx’ keert Johan Heldenbergh terug naar de tempelsite, deze keer in een voorstelling samen met zijn levenspartner Jozefien Mombaerts.
In 'GIJ ZIJT HET' voeren twee mensen een filosofisch, politiek gesprek over liefhebben in wat wetenschappers ‘de eenzaamste eeuw’ noemen. Ze vragen zich luidop af of het ons niet afgeleerd wordt om liefdevol in verbinding te gaan met elkaar.
Eenzame mensen consumeren nu eenmaal meer en beter. Wat is het alternatief voor 'Tinder' en 'Blind Getrouwd'? Tegelijk is de voorstelling een lichamelijke poging om, pijnlijk genereus, een onbewuste, passionele kwetsbaarheid te tonen.
'ZOU U MEER LIEFHEBBEN EN MEER LIJDEN, OF MINDER LIEFHEBBEN EN MINDER LIJDEN? DAT IS, DENK IK, UITEINDELIJK DE ENIGE VRAAG'
‘GIJ ZIJT HET’ is een pleidooi voor de irrationele liefde, voor het grenzeloze liefhebben tegenover de efficiënte zoektocht naar de meest doeltreffende relatie. Worden we in ons liefhebben geleid door de maatschappij waarin we leven? Hoe cultureel bepaald is liefde? Moeten we opnieuw leren liefhebben?
Dinsdagavond doen ze het nog eens over om 20o
Er komen verkeerslichten t.h.v. het kruispunt van de Molenstraat met de Luikerstreenweg
Het kruispunt van de Molenstraat en Luikersteenweg is erg druk vooral tijdens de ochtend- en avondspits.
Stad Tongeren is er zich van bewust dat dit door de aanpassingen op Koninksemsteenweg waarschijnlijk nog zal verergeren.
Daarom werken ze samen met het Agentschap Wegen en Verkeer aan een oplossing in de vorm van een verkeerslichten geregeld kruispunt.
Dito, de vereniging voor personen met een handicap klaagt de ontoegankelijkheid aan van het Cashpunt in de Maastrichterstraat
"Wij focussen op toegankelijkheid en participatie van onze doelgroep. Van verschillende gebruikers kregen wij te horen dat ze moeilijkheden hebben met het openen van de zware glazen deur om het CASHpunt te betreden. Ook het niveauverschil/drempel vormt een hindernis voor mindermobiele personen. Een bijkomend probleem is het gebrek aan voorbehouden parkeermogelijk aan het CASHpunt voor alle personen die zich niet ver te voet kunnen verplaatsen. Zeker rolstoel- of rollatorgebruikers ervaren hier problemen mee. DITO Tongeren kaartte deze 3 problemen inzake toegankelijkheid aan bij BATOPIN en zal dit dossier verder mee opvolgen", aldus Michael Fontaine, voorzitter Dito Tongeren
