Midden 19e eeuw werden ook in Tongeren inwoners getroffen door de zweetziekte
Besmettelijke ziekten zijn - zoals we terug weten - van alle tijden. Het grootste gevaar schuilt vooral in het feit dat ze besmettelijk zijn en dat, voor je het weet, een hele stad of dorp besmet kon zijn. Bekendste voorbeeld is natuurlijk de pest waarvan er tientallen uitbraken gekend zijn in Tongeren. Minder gekend is de zweetziekte die in 1849 een laatste keer zwaar huis hield in de stad. Besmettelijke ziekte van dat moment was immers cholera dat zich via het (vervuilde) drinkwater kon verspreiden. De zwaarste cholera-epidemie van die eeuw in België vond plaats in 1866 (met bijna 50.000 doden), gevolgd door een uitbraak in 1849 (met bijna 25.000 doden). Dus twee uitbraken in 1849? Inderdaad.
Het gemiddelde sterftecijfer per week lag in Tongeren rond de vier à vijf met uiteraard uitschieters (naar boven en onder). Vanaf 16 augustus 1849 zien we dat cijfer spectaculair stijgen. Gedurende twee weken zien we het aantal doden pijlsnel omhoog gaan tot 47 sterftegevallen : 16 augustus: 3, 17 augustus: 2, 18 augustus 3, 19 augustus: 1, 20 augustus: 2, 21 augustus: 4, 22 augustus: 0, 23 augustus: 1, 24 augustus: 2, 25 augustus: 3, 26 augustus: 0, 27 augustus: 3, 28 augustus: 7, 29 augustus: 1, 30 augustus: 2, 31 augustus: 8, 1 september: 3, 2 september: 2 en nadien normaliseert de situatie zich.
Dat het hier ging om mensen die wellicht inderdaad aan de zweetziekte stierven en niet aan cholera - behalve een aanduiding in potlood op enkele doodsprentjes als 'bewijs' - komt doordat het merendeel van de zieken binnen de dag overleden, even vaak ging het om leden van hetzelfde gezin. Uitbraken in de zomer waren bovendien heel typisch. Kenmerkend waren hoofd- en spierpijnen, koorts, overvloedig zweten (van daar ook de naam) en ademnood. Dat laatste en uitdroging leidden tot de dood.
bron: het Stadsarchief
